دموکراسی آمریکایی در سوریه

به رسمیت شناختن مخالفین سوری از سوی کشورها بیانگر همراهی این دولت­ها در جنایات تروریستی علیه مردم سوریه است. این کشورها شریک جرم اعمال خشونت­بار تروریست­ها هستند. اقدامات این گروه تروریستی، کشتار مردم بی­دفاع و استفاده از سلاح­های شیمیایی در برابر ارتش سوریه توسط این گروه، با پروتکل­های الحاقی عهدنامه­های چهار­گانه ژنو (1988 ـ 1984) در تعارض است. متأسفانه عدم وجود مرجعی بین­المللی بی­طرف و مؤثر در جهان که دارای ضمانت اجرای قدرتمند باشد، منجر به رشد گروه­های تروریستی می­شود. کشورهای شمال نیز با در نظر گرفتن منافع اقتصادی ـ سیاسی خود گام برمی­دارند ولو منجر به بی­ثباتی کشورهای دیگر و کشتار مردم سرزمین دیگری شود. در قضیة سوریه، اگر سازمان ملل آن مرجع مورد احترام است و کشورها باید در برابر خواست آن تسلیم شوند، به چه دلیل میانجی­گری­های فرستادة ویژه این سازمان در امور سوریه نادیده گرفته می­شود و از طرح­های وی حمایت نمی­شود؟

در عهدنامة چهارگانة ژنو در مواد 52 تا 56 به ترتیب وضعیت غیرنظامیان را معین کرده: طرفین متخاصم نباید به جمعیت و اموال غیرنظامیان، اماکن واموال فرهنگی و زیست محیطی و تأسیسات و استحکامات شهری آسیب برسانند که مخالفین دولت اسد به هیچ­یک از این موارد پای­بند نبوده­اند. با تمام این اوصاف، غرب و آمریکا و کشورهای تابع آن­ها دست به حمایت از این گروه تروریستی می­زنند و اعتنایی به مسائل حقوقی بین­المللی ندارند. شورای امنیت سازمان ملل نیز به جای سرکوب شورشیان سکوت اختیار کرده و سه عضو دائم و ده عضو غیر دائم این شورا نیز در تجهیز مخالفین نقش بسزایی دارند. از سوی دیگر استفاده از تسلیحات شیمیایی از سوی مخالفین، تخطی از قواعد آمرة بین­المللی است و تمامی کشورها در کنوانسیون منع تولید، انبار، خرید و فروش، گسترش و استفادة تسلیحات شیمیایی عضو هستند؛ باید اقدامات تروریستی در سوریه را محکوم و به مقابله با آن بپردازند اما با شناسایی [32] مخالفین، این کنوانسیون را نقض کرده و مرتکب جنایات علیه جامعة بشری می­شوند. جرایمی که نسبت به اقلیت­های دینی و مذهبی اعم از شیعه، سنی و مسیحی در سوریه در حال رخ دادن است چه توجیهی دارد که غرب و نوکران حلقه به گوش آن­ها بدون ملاحظه از آن تبعیت می­کنند؟ هزاران آوارة سوری که مورد تجاوز و تعرض القاعده­ها و النصره­ها قرار می­گیرند را چه کسی باید پاسخ­گو باشد؟ طرح اصلاحات قانون اساسی که در سوریه برگزار شد و مردم این کشور به آن رأی موافق دادند دموکراسی بود یا طرح شناسایی ائتلاف مخالفین و تجهیز آن­ها؟ چرا آمریکا، فرانسه و انگلیس، توان خود را برای حمایت از طرح اخضر ابراهیمی به جای کمک به معارضین به کار نمی­گیرند؟ چرا شورای امنیت سازمان ملل که کشور عراق را در قطعنامة 458 مجبور به عضویت در یک معاهده نمود، این­بار مخالفین را از عواقب به کارگیری تسلیحات فاجعه بار شیمیایی نمی­هراساند؟ این مردم سوریه نیستند که خواهان تغییر ساختار حکومت کشور خویش هستند بلکه غرب خواهان سرنگونی محور مقاومت است و برای نیل به این هدف هیچ اهمیتی برای جان مردمان بی­گناه و رعایت قوانین بین­المللی قائل نیست.

فرارو، هم­سو با مواضع رسانه­های غربی دربارة بشار اسد

به نظر می­رسد که مواضع تارنمای فرارو در مسائل مربوط به درگیری­های سوریه، هم­راستا با رسانه­های خارجی ضد دولتی سوریه است. این تارنما در کنار ارایة اخبار در مورد سوریه، به بازنشر اخباری از سوی رسانه­های بیگانه که جایگاه اسد را رو به افول بیان کرده­اند و وی را مبتلا به روان­پریشی توصیف کرده­اند می­پردازد. این تارنما طی مصاحبه­هایی با اشخاص مختلف مدعی شده مواضع ایران در قبال سوریه تغییر کرده است. هم­چنین پس از سخنرانی دیروز اسد، با هرمیداس باوند (تحلیل­گر مسائل خاورمیانه) مصاحبه­ای داشته که اظهار می­کند طرح اسد دردی را درمان نمی­کند و دیر اعلام شده و شاید اگر 9 ما قبل عنوان می­شد امیدی به عملی شدن آن بود و در ادامه می­افزاید با ادامة کمک­ها به مخالفین دولت سوریه، اسد سرنگون خواهد شد. مجدداً فرارو، یک روز پس از حضور اسد در دانشگاه دمشق و ارایة طرح برون­رفت از بحران توسط اسد که می­تواند نقطة عطفی در سرآغاز تحولات در سوریه باشد، خبری را با عنوان واکنش­های تند غرب علیه سخنان اسد منتشر کرده که در آن مواضع سران غربی را نسبت به سخنان اسد بیان داشته که این سخنان را محکوم کرده­اند و در کنار هجمة مخالفت­های غرب، حمایت ایران از طرح اسد را در این خبر آورده است.

شاید بیان حمایت ایران از دولت سوریه و از آن سو بیان مخالفت­های سران غرب و آمریکا، با قصد نشان دادن ایران به عنوان تنها حامی مقاومت و اسد مطرح شده باشد. نکتة حائز اهمیت این است که فرارو قبل از کنفرانس رئیس­جمهور سوریه به تبعیت از رسانه­های خارجی پیش­بینی کرده بود کهراسد در این کنفرانس طرحی را مطرح خواهد کرد که جایگاه خود را در عرصة قدرت حفظ کند و در صورتی با راه­حل موسوم به «ژنو 2» موافقت می­کند که اعتراضی به نامزدی وی برای انتخابات ریاست جمهوری سال 2014 با سایر نامزدها وجود نداشته باشد؛ در واقع اسد را شیفتة قدرت معرفی کرده بود که در این راستا برای ماندن دست به هر اقدامی می­زند. باید توجه داشت که چرا فرارو با چنین عناوینی در اخبار خود به مسائل سوریه می­نگرد و با لحنی کنایه­آمیز می­نویسد بشار اسد پس از حدود هفت ماه در انظار ظاهر شد و به ارایة طرح خود برای حل بحران سوریه پرداخت. این تارنما نسبت به سوریه و درگیری­ها در این کشور مواضعی مشابه غرب را دارد و دنبال می­کند.

تحریم­ها علیه ایران، به بهانة فعالیت هسته­ای، تشدید این اقدام و ممانعت از ورود دارو به این کشور، خلاف قوانین آمرة بین المللی است. در واقع این عمل در تعارض با حقوق بشر است و کشورهای غربی که مدعی اقدامات بشردوستانه هستند دست به چنین جنایت بی­رحمانه­ای زدند. آن­ها باید در برابر ده­ها هزار بیماری که نیاز مبرم به استفادة از دارو دارند پاسخ­گو باشند. گرچه خواستة پاسخ­گویی به دور از انتظار است و عملی نمی­شود، اما ماهیت سیاسی شورای امنیت سازمان ملل را بیش از پیش هویدا می­سازد. این رکن از سازمان ملل تبدیل به ابزاری شده تا اعضای دایمی آن، کشورهای مستقل و مقتدر را در معرض فشار قرار بدهند که در برابر خواسته­های قلدرانة این اعضا، سر تعظیم فرود آورند. این قبیل تصمیمات این شورا و سکوت در برابر جنایات میانمار، غزه و مردم چچن و کشورگشایی­های آمریکا به بهانه­های واهی در عرصة جهانی دیدگاه­ها را نسبت به این شورای نه حقوقی، بلکه سیاسی، تغییر خواهد داد. در آینده­ای نه چندان دور، سایر کشورها نیز از ایران­ الگوگیری می­کنند و خواستار اصلاحات در حوزة شورای امنیت خواهند شد. این همان چیزی است که غرب از آن واهمه دارد و به دنبال این است که افکار عمومی جهان را علیه ایران بشوراند. سالانه میلیاردها دلار را صرف تبلیغات ضد ایرانی و جنگ روانی علیه مردمان آزاده­ای می­کند که تابع حق و عدالت و گفتمان ضد استبدادی هستند تا تابعیت بی­چون و چرا از اربابان غربی.